Wypożyczalnia samochodów Nowa Zelandia

Wprowadzenie

Nowa Zelandia to najbardziej odizolowany kraj na świecie, leżący na południowym zachodzie Pacyfiku. Kraj znany jest ze swoich przepięknych, rozciągających się krajobrazów. Są tam przejrzyste niebieskie jeziora, góry z lodowcami, zielone lasy, wulkany i gejzery, moczary, wodospady i piękne plaże. Przyroda zapewnia każdemu z osobna relaks i rozluźnienie. Ludzie, którzy potrzebują więcej ekscytacji i przygody także odnajdą się w Nowej Zelandii. Można tu brać udział w spływach pontonowych, wspinaczce górskiej, przejażdżce rowerowej, zjeździe na linie spinaczkowej i wielu innych aktywnościach. Mieszkańcy kraju są przyjaźni i gościnni.

Historia

Historycznie Nowa Zelandia uważana jest za najmłodszy kraj na świecie. Pierwsi mieszańcy osiedlili się tu około tysiąca lat temu. Maorysi uznawani są za pierwszych mieszkańców Nowej Zelandii. Uważa się jednak, że nie byli oni pierwotnymi mieszkańcami kraju, czego nigdy nie udowodniono. Według podań odkryli kraj po odejściu z ich rodzimej wyspy Hawaiki (Polinezja) w poszukiwaniu nowych ziem.

Maorysi żyli z rybołówstwa i łowiectwa. W czasach Maorysów Nowa Zelandia nosiła nazwę "Aotearoa". Według legend nawigator Kupe nadał państwu nazwę, kiedy pierwszy raz przybył i zobaczył chmury ponad lądem. "Aotearoa" oznacza "ziemię wielkich białych chmur".

Nowa Zelandia została oficjalnie odkryta przez Holendra Abla Tasmana. Wyruszył w morzę okrętem w 1642 roku w poszukiwaniu Ziem Południowych, które obecnie znane są jako Australia. Było to zadanie przydzielone przez Holenderską Kompanię Wschodnio Indyjską (VOC). Zamiast Australii, Tasman znalazły niezbadany ląd. Wyspa ta nazywa się obecnie Tasmania. Tasman żeglował dalej na wschód i znalazł zachodnie wybrzeże dzisiejszej Nowej Zelandii. Próbował przybić do brzegu na północy kraju, jednak został wyparty przez wrogo nastawionych Maorysów. Po tym jak Maorysi dokonali rzezi kilku jego ludzi Tasman opuścił kraj nie postawiwszy na niej stopy.

W 1769 roku brytyjskiemu odkrywcy Jamesowi Cookowi udało się postawić stopę na lądzie i nawiązać kontakt z Maorysami. Cook ogłosił region jako angielską kolonię. Wiele statków żeglowało z Europy do Nowej Zelandii w celach handlowych. Narastało napięcie między pierwotnymi mieszkańcami i nowoprzybyłymi. W 1840 roku Traktat z Waitingi został oficjalnie podpisany przez Nową Zelandię na mocy, którego stała się niezależną kolonią Wielkiej Brytanii.

Do dzisiaj Maorysi twierdzą, że państwo należy do nich. Dlatego nie ma końca konfrontacjom między Maorysami i osadnikami. Był kiedyś czas krwawego konfliktu. Niemniej jednak Brytyjczykom udało się skolonizować Nową Zelandię. W 1840 roku utworzono Kompanię Nowej Zelandii. Ustanowiono stałe ceny za ląd. Zyski wykorzystywane były w transportcie między Europą a Nową Zelandią.

W 1846 roku kraj podzielono na różne prowincje, każda posiadała swojego własnego gubernatora. System prowadził do tego, że każda prowincja musiała funkcjonować jako niezależne państwo.  W 1865 roku stolicą kraju zostało Wellington. W 1893 roku kobiety otrzymały prawo głosu. Nowa Zelandia była pierwszym krajem, gdzie było to możliwe. W Anglii otrzymały to prawo dopiero 25 lat później. Nowa Zelandia stała się autonomiczną częścią Anglii.  

W trakcie obu Wojen Światowych wielu żołnierzy z Nowej Zelandii walczyło ramię w ramię z Brytyjczykami. W 1947 roku państwo ogłosiło niepodległość. Pierwsze lata po ogłoszeniu niepodległości kraj pozostawał blisko związany z Anglią, jednak niedługo potem kraj przeobraził się w niezależny uprzemysłowiony naród z gospodarką wolnorynkową. W ostatnich latach wiele ziem zostało zwróconych Maorysom a ich kultura jest uważana za ważną część dzisiejszej Nowej Zelandii. 

Kultura i społeczeństwo.

Blisko cztery miliony ludzi mieszka w Nowej Zelandii. 75 % z nich jest potomkami Europejczyków (głównie z Anglii). Mieszkańcy Nowej Zelandii nazywani są Kiwi. Nieco ponad 10 % to Maorysi a około 5 % stanowią Polinezyjczycy. Wielu Azjatów również żyje w Nowej Zelandii. Trzy czwarte ludności żyje na Wyspie Północnej. Większość mieszka w wielkich miastach lub na ich obrzeżach. 

Większość mieszkańców stanowią Chrześcijanie. Znajdziesz tu Kościoły Anglikańskie, Prezbiteriańskie i Rzymskokatolickie. Są tu także Protestanci, Metodyści, Mormoni, Żydzi, Hindusi i Buddyści. Wielu Maorysów ma własną wiarę Chrześcijańską: Ratana i Ringatu.

W Nowej Zelandii istnieją dwa języki oficjalne: angielski i maoryski. Angielski jest środkiem komunikacji i wykształcił swój własny nowozelandzki akcent. Samogłoski są wymawiane w obniżony o pół tonu sposób. Dodano również wiele słów i imion. Maoryski był rzadko używany, jednakże w ostatnim czasie zaczęto przykładać mu więcej uwagi. W wielu szkołach uczy się na lekcjach maoryskiego. Alfabet ma tylko 15 liter.

Kultura Nowej Zelandii to mieszanka kultury angielskiej i maoryskiej. Sport jest bliski sercu każdego mieszkańca kraju. Nowozelandczycy to usportowiony naród, z którego blisko 80% uprawia sport. Rugby to najpopularniejszy sport, za nim plasują się krykiet i golf. Krajobraz oferuje wiele okazji do żeglowania, surfowania i łowienia ryb. Ludzie lubią także sporty ekstremalne. Wspinaczka, spuszczanie się po linie, spływy pontonowe i paralotniarstwo: nic nie jest zbyt niebezpieczne dla prawdziwego Kiwi.

Mieszkańcy Nowej Zelandii są ogólnie mówiąc ludźmi przyjaznymi i otwartymi na różne kultury. Uwielbiają pić piwo w lokalnych pubach. Kraj znajduje się nawet w trójce największych konsumentów piwa na świecie. Państwo znane jest również ze słynnej sztuki maoryskiej: imponujące dekoracyjne grawerunki, specjalne tatuaże oraz mnóstwo śpiewów i tańców.

Sytuacja polityczna

Nowa Zelandia jest demokracją parlamentarną, ale również jest monarchią konstytucyjną. Królowa Brytyjska Elżbieta II jest głową państwa. Królowa reprezentowana jest przez generalnego gubernatora. Kadencja trwa 5 lat. Nowa Zelandia nie posiada spisanej konstytucji. Struktura konstytucji jest określona przez decyzje władzy sądowniczej.

Parlament składa się z jednej Izby. Izba Reprezentantów posiada 120 miejsc. W prawie jest zapisane, że pięciu członków parlamentu musi być Maorysami. Spośród 120 członków wybiera się 20 ministrów, którzy razem mogą utworzyć rząd. Premier przewodzi rządowi. Rząd razem z generalnym gubernatorem posiada władzę wykonawczą. Władza ustawodawcza należy do generalnego gubernatora i parlamentu.

Co trzy lata odbywają się nowe wybory parlamentarne. Połowę parlamentu wybiera się przez wybory a połowę z list partyjnych. Każda osoba w wieku 18 lat lub starsza jest uprawniona do głosowania. Oddaje się dwa głosy: jeden na partię i jeden na osobę.

Helen Clark (z Centrolewicowej Partii Pracy) zasiada na stanowisku Premiera od 1999 roku. Obecnie istnieje 7 partii reprezentujących rząd. Gubernator Generalny to Anand Satyanand (od 2007 roku). Nowa Zelandia jest częścią Wspólnoty Narodów, Organizacji Narodów Zjednoczonych, APEC (Azjatycko- Pacyficzna Współpraca Gospodarcza), OECD (Organizacja na rzecz Współpracy Gospodarczej i Rozwoju) ANZUS (Pakt dotyczący Bezpieczeństwa pomiędzy Australią, Nową Zelandią, Stanami Zjednoczonymi).

Gospodarka

Gospodarka Nowej Zelandii skupia się na imporcie i eksporcie dóbr. Ponad połowa powierzchni Nowej Zelandii używana jest w rolnictwie. Dlatego eksportuje się głównie produkty rolne takie jak wełna, mięso i produkty mleczne. Sektor rolniczy zapewnia ponad 50 % całkowitego przychodu z eksportu. Przykład większego importu to maszyneria, pojazdy i elektronika. Ważni partnerzy handlowi to Australia, Stany Zjednoczone i Japonia. Poprzez elektrownie hydro i geotermalne kraj zapewnia wystarczającą dla siebie energię.

Dwa inne sektory, które stają się coraz ważniejsze dla krajowej gospodarki to przemysł filmowy i turystyka. Piękna przyroda i rozległe krajobrazy oferują wiele możliwości dla przemysłu filmowego. Dobrze znanym przykładem jest trylogia "Władcy Pierścieni" (częściowo) filmowanej w Nowej Zelandii. Co roku kraj przyciąga coraz więcej turystów. Nowa Zelandia dba o świat przyrody. W 1991 roku uchwalono prawo, które obliguje wszystkich (włącznie z turystami) do obchodzenia się z przyrodą z szacunkiem: "Akt dotyczący zarządzania zasobami".

Od 1967 roku walutą w Nowej Zelandii jest Nowozelandzki Dolar. Jest on również zwany "Kiwi-dolarem" Jeden Nowozelandzki Dolar (NZD) jest warty 55 Euro Centów.

Ukształtowanie terenu i klimat

Nowa Zelandia to najbardziej odosobniony kraj na świecie. Australia to najbliżej położony kraj, pomijając dystans 2000 km. Nowa Zelandia składa się z dwóch części: Północnej i Południowej Wyspy. Cieśnina Cooka (nazwana po Jamesie Cooku) oddziela dwie wyspy. Całkowita powierzchnia tego obszaru to w przybliżeniu 268000 km².

Pomimo, że Wyspa Północna jest znacznie mniejsza od Wyspy Południowej to trzy czwarte ludności żyje właśnie tu. Auckland posiada ponad milion mieszkańców. Stolica Wellington podąża z 350,000 mieszkańcami. Inne większe miasta na Wyspie Północnej to Taupo, Gisborne, Rotorua, Coromandel, Hamilton, Napier, Hastings i Nowe Plymouth. Wyspa Północna posiada całkowitą powierzchnię 114453 km². Na wyspie znajduje się wiele wulkanów, gejzerów i gorących źródeł.

Wyspa Południowa posiada całkowitą powierzchnię 150718 km². Południowe Alpy formują naturalny dział między zachodnim i wschodnim wybrzeżem. Z wysokością 3754 metrów, Mount Cook jako najwyższym szczytem. Największe miasto na Wyspie Południowej to Christchurch z 335000 mieszkańcami. Inne większe miasta to Dunedin, Invercargill, Greymouth, Nelson, Queenstown oraz Wanaka. Wyspa Południowa nie posiada wulkanów, za to znajdują się tam fjordy i lodowce. Najwięcej fiordów znajduje się w regionie Fiordlandu (południowy zachód).

Prawie wszystkie regiony w Nowej Zelandii posiadają klimat nadmorski. Zimy są mroźne a lata ciepłe. Opady występują cały rok. Temperatura na Wyspie Północnej jest wyższa niż na Wyspie Południowej. W górzystym regionie takim jak Południowe Alpy dominuje klimat subpolarny. Temperatura jest niższa i występują tu znaczne opady śniegu. Południowe Alpy mają również swój wpływ na opady atmosferyczne. Zachodnia część Wyspy Południowej jest znacznie bardziej wilgotna niż wschodnia część. W Nowej Zelandii lato panuje od grudnia do lutego. Czerwiec, lipiec i sierpień to miesiące zimowe.

Infrastruktura i ruch drogowy

W Nowej Zelandii można podróżować transportem publicznym. Zarówno autobusy jak i pociągi kursują pomiędzy większymi miastami i rejonami turystycznymi. Sieć kolejowa nie jest zbyt rozbudowana z powodu pagórkowatego terenu. Istnieją cztery stałe trasy kolejowe łączące większe miasta: Auckland-Rotorua-Tauranga-Wellington, Wellington-Napier, Picton-Christchurch i Christchurch-Greymouth/Invercargill. Przewagą podróży pociągiem jest to, że nie zatrzymują się zbyt często i zwykle posiadają wygodne wnętrza.

By przebyć długie dystanse możesz również wybrać podróż autobusem. Dwie wielkie firmy autobusowe to InterCity i Newmans Coachlines. Można kupić karnet autobusowy jeśli planujesz kilka podróży autobusowych. Ostatecznie są one tańsze.

Transport morski jest bardzo ważny dla Nowej Zelandii.  Istnieją duże porty dla frachtowców, ale również na małe dystanse promy oferują swoje usługi. Większe porty znajdują się w Whangarei, Wellington, Auckland, Picton, Lyttelton i Tauranga. Można się przeprawić za pomocą promu z Wyspy Północnej (z Picton) na Wyspę Południową (Wellington). Transport zapewnia firma Interislander Ferry. Promy odpływają również z innych miejsc, na przykład takich jak Zatoka Wysp, Rawene i Invercargill.

Dłuższe dystanse można również przebyć samolotem. Air New Zealand to większe linie lotnicze. Firma oferuje zarówno loty krajowe jak i międzynarodowe. Lotniska międzynarodowe znajdują się w Auckland, Christchurch i Wellington. Inne (krajowe) linie lotnicze to Origin Pacific i Virgin Blue. Loty z tych firm są często tańsze ale trzeba je wcześniej zarezerwować.

Nową Zelandię można równie dobrze zwiedzić z wykorzystaniem samochodu lub kampera. Z samochodem nawet najbardziej odległe miejsca stoją przed tobą otworem, zapewniając wspaniałe uczucie wolności. Całkowita długość sieci drogowej wynosi w przybliżeniu 93130 km i ogólnie jest w dobrym stanie. Poza większymi miastami drogi mogą być naprawdę ciche i doradza się również zaopatrzenie w odpowiednią ilość paliwa. W Nowej Zelandii jeździ się po lewej stronie. Maksymalny limit prędkości poza terenem zabudowanym wynosi 100 km/h.

Tradycyjne potrawy i napoje

Na "Kuchnię Kiwi" oddziałuje w większości Wielka Brytania. Dla przykładu "fish & chips" (ryba i frytki) to jedno z narodowych dań. W menu znajdują się kanapki i smaczne ciasta (quiche). Śniadanie mieszkańców Nowej Zelandii jest podobne to angielskiego śniadania: smażone jajka z bekonem i tostami oraz marmoladą. Dzięki zwierzętom hodowanym w kraju spożywa się dużo mięsa. Jagnięcina jest szczególnie popularna. Kuchnia posiada również różnorodne dania z rybą i owocami morza.

Z powodu przybycia imigrantów można tu również zjeść dania z wielu innych krajów. W większych miastach można znaleźć więcej azjatyckich i polinezyjskich restauracji. Ludzie w Nowej Zelandii lubią także owoce i warzywa. Nie tylko kiwi ale także truskawki, brzoskwinie i czereśnie są często spożywane. Maorysi maja swoją tradycyjną metodę przygotowania potraw. Sposób nazywany jest "hangi": używają kotłów parowych, gdzie warzywa, mięso i ryby gotowane są na parze.

Nowa Zelandia nie obfituje w restauracje. Obywatele preferują szybki posiłek w barach szybkiej obsługi lub kawiarniach. Zarówno w Australii jak i Nowej Zelandii można znaleźć restauracje "Bring Your Own" (przynieś własne). W tych restauracjach możesz przynieść swoje własne napoje. Napiwki nie są obowiązkowe, jednak z całą pewnością zostaną docenione.  

Nowozelandczycy znani są ze spożywania piwa. Krajowe browary to Lion Red, Steinlager i DB Draught. W większych miastach znajdziesz dużo pubów. Tutaj wiele osób przychodzi po pracy na piwo. W trakcie dnia pije się głównie herbatę. Nowozelandczycy jak Anglicy piją herbatę z odrobiną mleka. Wina stały się ostatnio dosyć popularne. Klimat wewnątrz lądu nadaje się dobrze do uprawy winorośli. Sławne regiony uprawy winorośli to Zatoka Hawka i Martinborough (na Wyspie Północnej) oraz Dolina Wairau i Dolina Waipara (na Wyspie Południowej).

Strefa czasowa

Nowa Zelandia leży w strefie czasu GMT +12. Cały kraj leży w jednej strefie czasowej. W pierwszą niedzielę października przestawia się zegar o jedną godzinę do przodu (czas zimowy). W trzecią niedzielę marca przestawia się zegar o jedną godzinę do tyłu (czas letni). 

Zakwaterowanie

Hotele w Nowej Zelandii są przeważnie standardowe. Są wygodne i dobre, ale nie wyróżniają się niczym specjalnym. Większe i bardziej luksusowe hotele znajdziesz głównie w dużych miastach. Znajdziesz również domki letniskowe w parkach przyrody, gdzie możesz przenocować. Znajdują się one często nad jeziorem, rzeką lub plażą. Obsługa jest tu doskonała, ale nocleg w takim domku letniskowym nie należy do tanich. Wielu turystów wybiera inny opcje. W najbardziej niezwykłych miejscach w całym kraju znajdziesz pola namiotowe. Można tu rozbić namiot, ale przeważnie są tam szałasy lub małe mieszkania. Turyści przemierzają kraj kamperami. Kamperem możesz przebywać na polu namiotowym lub po prostu rozbić się na łonie natury. Większość turystów w szczególności młodych śpi w hotelach. Zaopatrzenie jest dobrze rozprowadzone w całym kraju. Większość hoteli w Nowej Zelandii jest komfortowa, czysta i relatywnie tania.

Źródła zewnętrzne

W poszukiwaniu innych informacji o Nowej Zelandii polecamy skorzystać z wyszukiwarki Google oraz następujących źródeł:

• Wikipedia, Nowa Zelandia
• Oficjalna informacja turystyczna Nowej Zelandii