Wypożyczalnia samochodów Norwegia

Wstęp

Norwegia, bogata w lodowce, poprzecinana jest fiordami. Rzeki wpływają pomiędzy fiordy tworząc wspaniałe wodospady. W Norwegii znajduje się wiele malowniczych miejsc z małymi średniowiecznymi kościołami. Kraj zajmują głównie wielkie połacie lasów i gór, co oznacza, że będziesz mógł cieszyć się piękną przyrodą, ciszą i spokojem. Tradycyjne wioski Samów na północy kraju, są szczególnie warte odwiedzenia. Norwegowie kładą wielki nacisk na równość w społeczeństwie, a także są blisko związani z przyrodą.

Historia

W przeszłości Norwegię zamieszkiwali Wikingowie. Dzięki swoim wyprawom i grabieżom wzbudzali strach w krajach spoza Skandynawii. Rodzimy kraj nie był w stanie zaspokoić ich potrzeb dlatego też zakładali nowe osady w wielu innych krajach, na przykład w Islandii, Wyspach Owczych, Grenlandii, Francji i w miejscu zwanym dzisiaj Wielką Brytanią. Współczesne miasta takie jak York, Dublin, Limerick i Waterford zostały założone przez Wikingów. Żyli oni w małych, niezależnych wspólnotach. W roku 872, Harald Pięknowłosy zjednoczył te królestwa w bitwie o Hafrsfjord i koronował siebie na pierwszego króla Norwegii.

Wikingowie (Norwegowie) byli znani z walecznego ducha oraz zwycięstw. Po 1000 roku naszej ery, kiedy ich rywale zaczęli stawiać coraz większy opór, wikingowie doznawali dotkliwych strat. Norweska królewska linia rodowa wymarła w roku 1387. Zbiegło się to w czasie z regresem gospodarczym, a także przybyciem Czarnej Śmierci (Dżumy). Ta zaraza uśmierciła blisko połowę norweskiej populacji. W 1397 Królowa Danii weszła w mariaż z królem Norwegii i Szwecji. Trzy kraje zostały zjednoczone przez traktat zwany Unią Kalmarską. Szwecja opuściła Unię w 1536 roku, ale Dania i Norwegia pozostały zjednoczone aż do 1814. Na skutek dewastującej dżumy władza Norwegii została znacznie osłabiona. Monarchia, intelekt i centrum administracyjne Unii były umiejscowione w Kopenhadze (stolicy Danii). W Norwegii spowodowało to falę nacjonalistycznego romantyzmu: Ludzie podążali za romantycznymi ideałami, które przejawiały się w formie (słownej) kulturowej ekspresji.

Wojny Napoleońskie doprowadziły do rozłamu pomiędzy Norwegią i Danią. W roku 1814 Unia weszła w sojusz z  Napoleonem i Francją, nakładając embarga handlowe na Anglię. Kiedy Napoleon został pokonany, główne siły liczące się w tamtym okresie chciały przyłączyć Norwegię do Szwecji. Norwegia sprzeciwiła się i skorzystała z okazji, by ogłosić swoją niepodległość. W 1814 kraj wybrał księcia Danii Christiana Frederika na swojego króla, formalnie oznajmiając, iż Norwegia staje się częścią królestwa Szwecji. Niemniej jednak kraj miał swoją konstytucję i oddzielne władze administracyjne. Polityką zagraniczną kierowała Szwecja. W końcu XIX wieku, w Norwegii rosły nastroje nacjonalistyczne. Państwo nie było zadowolone z unii ze Szwecją. Rosnąca kultura norweska i nacjonalizm doprowadziły do zerwania unii w 1905. Norweski rząd zaproponował Carlowi, księciu Danii tron Norwegii. Książę Carl przybrał imię Haakon VII i został koronowany na króla Norwegii.

Podczas Pierwszej Wojny Światowej Norwegii udało się pozostać państwem neutralnym. Podczas drugiej Wojny Światowej miała nieco mniej szczęścia, kiedy to została zaatakowana przez hitlerowskie wojska. Ogólnie, Norwegia w okresie trwającym blisko 5 lat była okupowana przez nazistowskie Niemcy. Z Londonu, Król Haakon i norweski rząd stawiał tak zacięty opór jak tylko mógł. Doskonała norweska flota walczyła bohatersko pod dowództwem zjednoczonych narodów w wielu bitwach na całym świecie. Nazistowska okupacja uświadomiła Norwegom, że preferują bezpieczeństwo narodowe ponad neutralność. W roku 1949 Norwegia razem z 11 innymi państwami podpisała pakt północno-atlantycki. Pakt ten był początkiem koalicji północno-atlantyckiej. W dodatku, Norwegia została jednym z założycieli Organizacji Narodów Zjednoczonych(w 1945). Norwegia dwa razy odmówiła wstąpienia do Unii Europejskiej. Mimo, iż Norwegia nie należy do Unii Europejskiej to jest członkiem Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu  (EFTA). Stowarzyszenie zostało założone w 1960 roku jako alternatywa do UE. Wielu byłych członków EFTA preferuje UE ponad EFTA. W obecnym czasie Norwegia,
Islandia, Szwajcaria i Liechtenstein są jedynymi pozostałymi członkami.

Kultura i społeczeństwo

Norwegię zamieszkuje ponad 4.6 miliona mieszkańców. Kraj posiada najmniejsze zaludnienie w Europie. Większość Norwegów to potomkowie wikingów. W Norwegii żyją dwie mniejszości narodowe: Samowie (Rdzenni mieszkańcy Laponii) i Finowie. Samowie to pierwotni mieszkańcy Norwegii, Szwecji, Finlandii i Rosji. To właśnie tam żyją dzisiaj. Od lat imigranci stanowią ponad połowę wzrostu demograficznego. Największe grupy imigrantów pochodzą ze Szwecji, Dani, Iraku, Wietnamu i Somalii.

Norweski język ma dwie oficjalne formy pisowni: Bokmål i Nynorsk. Bokmål jest używany przez 80% populacji. Ma on swoje historyczne korzenie jeszcze w dominacji Danii nad Norwegią. Forma ta jest używana w  Oslo (stolica Norwegii) i na terenach do niego przyległych i tej formy naucza się obcokrajowców, którzy chcą nauczyć się norweskiego. Nynorsk używany jest przez 20% ludności i jest to forma, której używali wikingowie. Wielu Norwegów włada także językiem Samów. (W większości używany przez Samów na północy). Dodatkowo imigranci przywieźli wiele języków ze sobą. Języki norweski, duński i szwedzki są do siebie bardzo podobne. Wielu Norwegów potrafi czytać, a także rozumie język duński i język szwedzki.

Większość Norwegów (90%) to członkowie państwowego kościoła: Norweski Ewangelicki Kościół Luterański. Około 4.5% ludności przynależy do innego kościoła chrześcijańskiego. Tylko 1.5% populacji to muzułmanie. Reszta populacji należy do gminy żydowskiej lub posiada inną wiarę. Małą grupę Norwegów stanowią ateiści.

Pomimo unii z Danią, Norwegia zawsze potrafiła zachować odrębną kulturę. Norweską kulturę można podziwiać w wielu państwowych muzeach i galeriach. W święta i na specjalne okazje Norwegowie są dumni z tego, że mogą nosić swoje tradycyjne stroje. Norwegowie posiadają bardzo egalitarną kulturę. Kładą duży nacisk na równość. Pośród wielu różnych miejsc, ma to odbicie w systemie socjalnym, który jest charakterystyczny dla Norwegii i innych skandynawskich kultur.

Norwegowie cenią swój wolny czas. Uwielbiają spędzać go na świeżym powietrzu. Cieszą się doświadczeniami jakie daje im natura i aktywność na świeżym powietrzu. Sami zamieszkują północ Norwegii, żyją z połowu ryb i utrzymania jeleni. Ponadto są znani z wyrobów tworzonych własnoręcznie.

Sytuacja polityczna

W Norwegii panuje monarchia konstytucyjna z rządem opartym o system parlamentarny. Dynastia królewska pochodzi bezpośrednio od potomków rodu Glucksburgów. Rodzina ta pochodzi z regionu Schleswig-Holstein w Niemczech. Obowiązki obecnego króla Haralda V sprowadzają się głównie do roli reprezentacyjnej. Konstytucja z roku 1814 gwarantowała królowi władzę wykonawczą. Jednak obecnie realna władza wykonawcza znajduje się w rękach Rady Państwa.

Rada Państwa posiada faktyczną władzę wykonawczą, natomiast król mianuje jej członków. Radzie przewodzi premier. System parlamentarny wprowadzono w 1884 roku i postanowiono, że rada państwa nie może sprzeciwiać się parlamentowi. Rada Państwa odpowiada przed parlamentem. Norweski parlament nazywa się "Storting" i posiada 169 członków, którzy wybierani są co cztery lata na drodze wyborów parlamentarnych. W Norwegii każdy dorosły obywatel, mężczyzna lub kobieta, posiada prawo głosu. Jest to drugi kraj Europy (po Finlandii), który w 1913 ogłosił powszechne prawo wyborcze.

W tym momencie rząd norweski tworzy koalicja "zielono-czerwonych", w której skład wchodzą: Partia Socjalistyczna, Partia Pracy i Partia Centrowa. Koalicja ta sprawuje rządy od 2005 roku. Koalicja ma na celu stworzenie nowych miejsc pracy w sektorze publicznym oraz zwiększenie wydatków na lokalne samorządy. Rząd chce także zbadać sprawę opieki zdrowotnej i edukacji. Mimo, że władzę sprawuje rząd centro-lewicowy to wśród Norwegów coraz większą popularność zdobywają partie prawicowe.

W 1949 roku Norwegia dołączyła do NATO.  Począwszy od lat 70' norweski rząd rozważał wstąpienie do Komisji Europejskiej. Jednakże porozumienie w tej sprawie nigdy nie zostało osiągnięte. Kraj zawiązał bliskie stosunki z resztą państw europejskich, jednakże po dziś dzień nie jest członkiem Unii Europejskiej.

Gospodarka

Produkt Krajowy Brutto (PKB) na mieszkańca jest bardzo wysoki, co oznacza, że Norwegia posiada wysoki standard życia. Norweska ekonomia oparta jest na socjokapitalizmie: wolny rynek z lekką ingerencją rządu. Rząd monitoruje kluczowe aspekty gospodarki, na przykład przemysł paliwowy. 

Znaczną część Norwegii porastają lasy. Nie mniej niż 80% używana jest w przemyśle drzewnym. Na norweską gospodarkę ma również wpływ eksport ryb. Innymi cennymi norweskimi surowcami naturalnymi są ropa naftowa i gaz ziemny. Norwegia jest jednym z największych producentów ropy i gazu ziemnego na świecie. Tylko Arabia Saudyjska i Federacja Rosyjska eksportują więcej ropy naftowej niż Norwegia. Znaczna część terytorium Norwegii nie nadaje się do użytku, co oznacza, że kraj jest bardzo uzależniony od eksportu ropy i gazu ziemnego. Wdrażane są środki zapobiegawcze w celu pokrycia redukcji rezerw. Właśnie dlatego kraj ustanowił fundusz paliwowy. 

Handel jest ważnym sektorem norweskiej gospodarki. Oprócz ropy i gazu ziemnego kraj eksportuje również: prąd, maszyny, metale, papier, ryby i produkty chemiczne. Importowane produkty to głównie maszyny, surowce, jedzenie, samochody i okręty.  Wielka Brytania, Niemcy, Szwecja, Holandia, Dania i Stany Zjednoczone Ameryki to najważniejsi norwescy partnerzy handlowi.

Norwegia spotyka się z międzynarodową krytyką, szczególnie ze strony organizacji chroniących prawa zwierząt. Norwegia to jedno z niewielu państw, które do tej pory pozwala na legalny połów wielorybniczy. Wiele osób wspierających wielorybnictwo przyznaje, że nie jest ono ważne dla Norwegii patrząc z punktu makro-ekonomii. Jednakże przyznają, że zbyt wiele małych firm (wśród nich całe rodziny) uzależnia swoje przetrwanie wyłącznie od wielorybnictwa. 

Ukształtowanie terenu i klimat

Kraj ten stanowi zachodnią część Skandynawii i graniczy ze Szwecją, Finlandią i Rosją. Na północy kraj graniczy z Morzem Barentsa, od zachodu z Oceanem Atlantyckim i od południa z Morzem Północnym oraz Cieśniną Skagerrak. Morze Norweskie podmywa górną połowę zachodniego wybrzeża. Morze Barentsa znajduję się w części północno-wschodniej. Ogólnie linia brzegowa mierzy około 83,000 kilometrów i jest charakterystycznie poszarpana. Taki poszarpany, stromy brzeg nosi nazwę fiordu. Wzdłuż norweskiego wybrzeża mieści się ponad 150,000 małych wysp i kamieni, które wyłaniają się wprost z przybrzeżnych wód. Norweska linia brzegowa jest jedną z najdłuższych i najbardziej stromych na świecie.

Norweski krajobraz składa się z wysokich płaskowyżów oraz trudnych terenów górzystych, które przeplatają się z żyznymi dolinami. Wiele szczytów górskich pokrytych jest lodowcami. Jostedalsbreen to największy lodowiec w Europie. Północ Norwegii pokrywa arktyczna tundra. Rejon nosi nazwę 'Finnmark'. Nawet latem ziemia jest tu zamarznięta. W sumie dwie trzecie kraju pokrywają góry. Galdhoppigen (2,469 metrów) jest najwyższą górą w Norwegii. Najgłębsze jezioro to Hornundalsvatnet i liczy ono 514 metrów od swojego dna.

Stolicą Norwegii jest Oslo. Inne ważne miasta mieszczą się na wybrzeżu lub przy rzekach. Przykładami są Trondheim, Stavanger i Bergen. Ten ostatni to także port i jedno z najstarszych norweskich miast.

Na wybrzeżu norweski klimat jest umiarkowany. Jest to wynikiem prądów atlantyckich. W głębi lądu klimat jest zimniejszy, zarówno w zimie jak i w lecie. Opady atmosferyczne są tu mniejsze w porównaniu do regionów nadbrzeżnych. Na zachodnim wybrzeżu opady występują przez cały rok. Na wschodzie Norwegii można spotkać wyjątkowo suche obszary, gdzie opady są bardzo rzadko spotykane. Na północy występuje klimat subpolarny (około podbiegunowy). W zimie temperatura spada 40 stopni poniżej zera. Dzięki spokojnym wiatrom tak mroźna temperatura jest możliwa do zniesienia. Północ kraju znana jest również jako "ziemia, gdzie występują białe noce". Leży ona ponad kręgiem polarnym. Oznacza to, że w zimie występuje długi okres ciemności (ponieważ słońce nie wschodzi ponad horyzont). W lecie występuje okres kiedy słońce w ogóle nie zachodzi. 

Infrastruktura i ruch krajowy

Najbardziej popularnym transportem w Norwegii są statki. Promy są bardzo pożądane. Z Norwegii ludzie mogą podróżować promem do Danii, Niemiec, Holandii i Anglii. Wiele promów przewozi też samochody. Ważne norweskie porty to: Arendal, Bergen, Bodø, Drammen, Flekkefjord, Fredrikstad, Florø, Grimstad, Halden, Hammerfest, Harstad, Haugesund, Horten, Kragerø, Kristiansand, Kristiansund, Larvik, Mongstad, Moss, Narvik, Oslo, Porsgrunn, Sandefjord, Sandnes, Skien, Sortland, Stavanger, Tromsø, Trondheim, Tønsberg, Vadsø, Vardø i Ålesund.

Transport publiczny nie jest zbytnio rozbudowany. Istnieje wiele połączeń kolejowych między Oslo i innymi większymi miastami. Najdłuższy odcinek kolejowy biegnie pomiędzy Trondheim i Bodø. Norweska sieć linii kolejowych liczy około 4,000 kilometrów. Obecnie Narvik jest najbardziej wysuniętym na północ miejscem z połączeniem kolejowym. Z Narvik odjeżdżają pociągi do szwedzkiego miasta Kiruna. Relatywnie niska cena skłania do podróżowania koleją przez cały kraj. W dodatku takie podróżowanie oferuje komfort i piękne widoki.  W Norwegii występują cztery rodzaje kolei. Signatur to szybka kolej podróżująca na dalekie dystanse. Agenda kursuje na średnich dystansach. Lokaltog kursuje na terenie całego Oslo, a Flytoget jest tanim i szybkim transportem między Lotniskiem Gardermoen i Oslo.

Państwowy przewoźnik autobusowy Nor-Way Bussekspress oferuje największą ilość połączeń. Dodatkowo istnieje wiele firm oferujących transport międzynarodowy, regionalny, a także lokalny. Wielu ludzie preferuje transport własny w stosunku do transportu publicznego. Ten drugi nie kursuje do odległych miejsc w przeciwieństwie do (wypożyczonego) samochodu. W Norwegii ludzie jeżdżą po prawej stronie drogi, a limit prędkości mierzony jest w kilometrach na godzinę. Limit prędkości zmienia się regularnie i dla własnego bezpieczeństwa radzimy go przestrzegać. Norwegia posiada najbardziej rygorystyczny system kar dotyczący nietrzeźwych kierowców. Radzimy o tym szczególnie pamiętać! Dodatkowo obligatoryjne jest zapięcie pasów i włączenie reflektorów podczas jazdy. W Norwegii jakość dróg jest dobra, jednakże nie są one zbyt szerokie a za wiele trzeba zapłacić. 

Wielu odwiedzających Norwegię przylatuje samolotami. Najważniejszym lotniskiem jest Oslo Gadermoen. Lotnisko to obsługuje zarówno loty krajowe jak i międzynarodowe. Inne ważne lotniska to Lotnisko Oslo Fornebu, Lotnisko Trondheim Vaernes  i Lotnisko Bergen Flesland. Z powodu rozległego terytorium Norwegii istnieje też wiele krajowych połączeń. SAS i Norwegian to dwie konkurujące ze sobą firmy, które oferują loty krajowe.

Strefa czasowa

Norwegia leży w strefie czasu środkowoeuropejskiego (CET - GMT +1). Czas letni występuje od kwietnia do października. Czas przesuwany jest wtedy godzinę do przodu.

Tradycyjne potrawy

Dzięki obfitości ryb Norwegia posiada wiele tradycyjnych dań z wykorzystaniem ryb. Szczególnie popularnymi są łosoś, śledź i pstrąg. Ryby są wędzone, gotowane, duszone i marynowane. 
Inne norweskie przysmaki to "geitost" (słodki kozi ser), 'spekemat'(marynowane lub suszone mięso) oraz  'rømmegøt' (owsianka z kwaśną śmietaną, cukrem i cynamonem). Norwegowie kochają mięso. Rozmaite norweskie dania przygotowywane są w oparciu o mięso renifera, łosia lub owcy. 'Kjøttkaker' jest narodowym norweskim daniem. Są to mięsne kuleczki. Norwegowie wykorzystują także wiele produktów mlecznych, na przykład przepysznych serów.

W całym kraju możesz znaleźć piekarnie, gdzie można zjeść tradycyjne bułeczki lub inne lokalne przysmaki. Można też spotkać stoiska z innymi przekąskami. Jedzenie i napoje nie są tanie w Norwegii. Bądź przygotowany na zakup filiżanki kawy za
3 €. Zwyczaj nie nakazuje, by zostawiać napiwki w restauracjach ponieważ są one często wliczane w usługę. Alkohol jest również bardzo drogi, alkohol wysokoprocentowy można kupić jedynie w sklepach państwowych. Alkohol niskoprocentowy można kupić w supermarketach.

Zakwaterowanie

Jakość zakwaterowania w Norwegii jest wysoka. Możesz wybrać pomiędzy hotelem a prywatnym mieszkaniem. W Norwegii znajduje się też ponad  1,000 pól namiotowych oferujących zróżnicowane ceny i jakość. W okresie cieszącym się największym powodzeniem należy zarezerwować miejsce z wyprzedzeniem. Większość hoteli oferuje specjalne weekendy i letnie obniżki cen. Domy i apartamenty mogą być wynajmowane na dłuższe i krótsze okresy. Dostępne są domki letnie dla alpinistów. Aby naprawdę nacieszyć się norweską kulturą możesz wybrać wypoczynek w tradycyjnym pensjonacie, chatce rybackiej lub na farmie.

Zewnętrzne źródła

W poszukiwaniu innych informacji o Norwegii polecamy skorzystać z wyszukiwarki Google oraz następujących źródeł:

• Wikipedia, Norwegia
• Oficjalna norweska strona dla turystów
• Norwegia, oficjalna strona w Holandii